ซะโอจ เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่มีความใกล้ชิดกับกลุ่มชองและกะซอง มีถิ่นฐานเดิมอยู่ที่ประเทศกัมพูชา บริเวณแนวชายแดนไทยและกัมพูชา แต่ช่วงปี พ.ศ. 2376 ชาวซะโอจเกิดความไม่พอใจต่อการปกครองของเขมร จึงได้มีการขอความคุ้มครองจากกองทัพสยาม ซึ่งในตอนนั้นตั้งอยู่ที่เวียดนามใต้ และได้ถูกส่งขึ้นเรือมาขึ้นฝั่งที่จังหวัดราชบุรี หลังจากนั้นได้มีการย้ายไปตั้งถิ่นฐานทางด้านเหนือตามลำน้ำแควใหญ่ในจังหวัดกาญจนบุรี อย่างไรก็ตาม เมื่อ พ.ศ. 2523 ทางราชการไทยได้มีการก่อสร้างเขื่อนศรีนครินทร์ ทำให้ชุมชนที่เคยอยู่อีกฝั่งหนึ่งของแม่น้ำแควใหญ่ถูกน้ำท่วม ชาวซะโอจจึงต้องอพยพย้ายมาที่หมู่บ้านหนองหว้า หรือบ้านทุ่งนา ในอำเภอศรีสวัสดิ์ จังหวัดกาญจนบุรี จนถึงปัจจุบัน นอกจากชื่อ “ซะโอจ”ที่เป็นชื่อเรียกกลุ่มชาติพันธุ์ของตนเองแล้ว กลุ่มชาติพันธุ์อื่น เช่น ขมุ และละว้า เรียกชาวซะโอจนี้ว่า “ข่าสอูด” หรือ “อูด”ซึ่งหมายถึง ฝืน หรือ ไม้ฝืน ที่ชาวซะโอจนิยมหาเพื่อนำไปใช้ในการดำรงชีวิต และก่อไฟ แต่เป็นชื่อเรียกที่ซะโอจไม่พอใจ และเป็นคำที่คล้ายคำว่า อูฐ ของประเทศไทย ด้วยการอาศัยอยู่ร่วมกันของชาวซะโอจ ขมุ และกะเหรี่ยงในพื้นที่บ้านทุ่งนา ทำให้วัฒนธรรมประเพณีถูกหลอมรวมเข้าด้วยกัน รวมทั้งภาษาพูดที่จางหายไปกับจำนวนประชากรที่เหลืออยู่ในปัจจุบัน (ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร, 2562)