“เยอ”เป็นชื่อเรียกกลุ่มชาติพันธุ์ของตนเอง เพื่อสร้างความแตกต่างจากกลุ่มอื่นที่มีภาษา และการแต่งกายที่คล้ายคลึงกัน นั่นคือ ชาวกูย ซึ่งมีลักษณะทางกายภาพของผู้คน และความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกัน ทำให้นักวิชาการบางท่านจัดกลุ่มเยอเป็นชนกลุ่มน้อยส่วนหนึ่งของกลุ่มชาติพันธุ์กูย ชาวเยออพยพมาจากเมืองคงทางเหนือของหลวงพระบางประเทศลาว ช่วงสมัยกรุงธนบุรีเป็นราชธานี และตั้งถิ่นฐานที่จังหวัดศรีสะเกษ จากสถานการณ์ทางการเมืองที่มีการขยายอำนาจของกษัตริย์ผู้ปกครอง จึงทำให้ชาวเยออพยพออกมาหาที่ดินทำกิน นอกจากนี้ พบชาวเยอในจังหวัดอุบลราชธานี และมหาสารคาม ซึ่งในปัจจุบันชาวเยอมีวิถีชีวิตไม่แตกต่างจากคนในภาคอีสาน เนื่องจากมีการอาศัยอยู่ร่วมกันกับลาวอีสานและชาวเขมร (สุริยา รัตนกุล, 2531)