ไทใหญ่
Shan
ไท-กะได (Tai-Kadai)
ตระกูลภาษา
การศึกษาทางพันธุกรรมของชาวไทยใหญ่ในประเทศไทยได้รับความสนใจอย่างมาก และมีการวิจัยหลายครั้งเพื่อทำความเข้าใจถึงที่มาและความสัมพันธ์ทางพันธุกรรมของชาวไทยใหญ่
การศึกษาที่ตีพิมพ์ในปี 2021 ระบุว่าชาวไทยใหญ่ในประเทศไทยแสดงความสัมพันธ์ทางพันธุกรรมที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับภูมิภาค.
กลุ่มทางภาคเหนือมีความสัมพันธ์ทางพันธุกรรมที่ใกล้ชิดกับกลุ่มชาติพันธุ์ในจีนใต้ เช่น ชาวไทในจีน, กลุ่มชาติพันธุ์ออสโตรไอซีและกลุ่มชาติพันธุ์ออสโตรเนเชียนในไต้หวัน
กลุ่มทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีความสัมพันธ์ทางพันธุกรรมที่ใกล้ชิดกับกลุ่มชาติพันธุ์ที่พูดภาษาออสโตรไอซีและกลุ่มชาติพันธุ์ที่พูดภาษาไทในลาว
ในขณะที่กลุ่มทางภาคกลางและภาคใต้แสดงความสัมพันธ์ทางพันธุกรรมที่แข็งแกร่งกับชาวมอญในพม่า แต่กลุ่มทางภาคใต้ยังแสดงความสัมพันธ์กับกลุ่มชาติพันธุ์ที่พูดภาษาออสโตรเนเชียนในฟิลิปปินส์และกลุ่มชาติพันธุ์บางกลุ่มในมาเลเซียและอินโดนีเซีย
การศึกษาทางพันธุกรรมเหล่านี้ช่วยให้เราเข้าใจถึงความหลากหลายทางพันธุกรรมและความสัมพันธ์ทางพันธุกรรมของชาวไทใหญ่ในประเทศไทย
การศึกษาความสัมพันธ์เชิงพันธุศาสตร์กับประชากรอื่นๆ
ชาวไทยใหญ่หรือชาวฉานเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่มีถิ่นฐานตั้งเดิมในรัฐฉาน ประเทศเมียนมา, มณฑลยูนนานของประเทศจีน, แคว้นอัมสัมของประเทศอินเดีย และภาคเหนือของประเทศลาว
ปัจจุบันชาวไทยใหญ่ตั้งถิ่นฐานอย่างหนาแน่นในจังหวัดแม่ฮ่องสอน, เชียงราย, เชียงใหม่.
ชาวไทยใหญ่มีองค์ความรู้ในการสร้างเหมืองฝาย, การรักษาโรคด้วยหมอสมุนไพรหรือ “สล่ายา”, และยังมีอัตลักษณ์ที่โดดเด่นในงาน “ปอยส่างลอง” หรืองานบวชสามเณรเพื่อสร้างมหากุศลให้แก่บิดามารดา
ชาวไทยใหญ่ในประเทศไทยยังคงมีความผูกพันฉันท์พี่น้องกับชาวไทยใหญ่ที่อาศัยอยู่ในรัฐฉานของประเทศพม่า.
ข้อมูลทั่วไป
สาขาไท (Tai branch) สาขาย่อยไทตะวันตกเฉียงใต้ (Southwestern sub-branch)
กลุ่มภาษาย่อย
ภาคเหนือ, ภาคตะวันตก
ภูมิภาค
แม่ฮ่องสอน, เชียงราย, เชียงใหม่, ตาก
จังหวัดที่พบ
95,000 คน
จำนวนประชากร
ชาน ไทชาน ไต เงี้ยว
ชื่อเรียกอื่นๆ